Şöyle bir hafiflik hissi.
İnceden bir bahar rüzgarı.
İnsan biraz sessizce konuşmalı.
Durup düşünmeli örneğin,
Bir orkinosun öyküsünü.
Şöyle hafifçe dokunmalı insan,
Büyük devinimlerden kaçınmalı.
Bir konserve yavaşça açılmalı!
Naifçe...
Dünlerden bir dün,
Çocuktum.
Boğuştum.
Açtım zorla kendi kapağımı.
Tiftik tiftik kanadım.
Tüme de varamadım.
Ne orkinos olabildim yeniden ne de kendi yağımda kavrulabildim.
İstifa ettim sayın efendim,
Balıklıktan yoruldum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder